Kwintesencją gry w hokeja jest zdobywanie bramek i strzelanie gumą do “bramki”. To oczywiście uproszczenie, ale kij hokejowy i dobry strzał to faktycznie jedne z najważniejszych elementów tej gry. Przygotowaliśmy dla Was pewnego rodzaju “słownik”, przybliżający pojęcia związane z kijami hokejowymi. Pozwoli on także zrozumieć lepiej sprzęt i procesy jakie zachodzą w trakcie oddawania strzałów. Przedstawione definicje często przewijają się w opisach kijów hokejowych, a dzięki nim będziecie bardziej świadomymi graczami oraz konsumentami.
Lista pojęć związanych w kijem hokejowym:
Czym jest balans kija hokejowego?
Jest to inaczej rozkład wagi na kiju hokejowym. Przy wyższym punkcie balansu na trzonku kija osiągnięty jest lepszy balans. Niższy punkt balansu oznacza zbyt ciężką łopatkę. Można to sprawdzić poprzez wyważenie kija na palcu, a dobrze zbalansowany kij ma znaczący wpływ na operowanie nim przez gracza, co pozwala na lepsze czucie go i jakość stickhandlingu.
Współczynnik odbicia krążka (ang. COR).
Współczynnik odbicia krążka to współczynnik prędkości z jaką krążek hokejowy uderza w łopatkę i z jaką ją opuszcza. Niższa wartość COR oznacza lepszą absorbcję energii krążka co zwiększa grywalność łopatki w czasie otrzymywania mocnych podań oraz w trakcie operowania krążkiem.
Magazynowanie energii w czasie strzału.
Kiedy kij hokejowy zostaje „załadowany” w czasie strzału, magazynuje energię jak resor, by później ją uwolnić w trakcie oddania strzału. Kij z wysokim punktem zgięcia ma możliwość zmagazynowania większej ilości energii. Twardy kij magazynuje i oddaje więcej energii, jednak wymaga więcej siły by go zgiąć i “naładować”.
Ładowanie kija hokejowego.
To proces magazynowania energii na trzonku kija w momencie jego wygięcia (strzału). Łatwe załadowanie występuje wtedy kiedy gracz używa niższego flexu lub też jego kij jest dobrze dopasowany do stylu w jakim strzela zawodnik. Takie dopasowane stwarza efekt potężniejszego uwolnienia przy odczuciu mniejszego zaangażowania sił.
Twardość kija hokejowego (FLEX).
Twardość kija odnosi się do sztywności kija i jest testowana w 3 punktowym teście zginania. Wartość twardości to ekwiwalent pomiaru siły w funtach. Im wyższy flex tym sztywniejszy kij, który mocniej oddaje zmagazynowaną energię – jednak trudniej go zgiąć. Aktualnie panuje tendencja do zmniejszania twardości kijów jakim grają zawodnicy, dzięki czemu kij lepiej pracuje i można optymalnie wykorzystać jego charakterystykę zgięcia.
Profil twardości kija hokejowego.
Jest to relatywna twardość trzonka kija. Agresywny profil twardości ma większą ilość zmieniającej się twardości wzdłuż trzonka, tworząc specyficzne strefy zgięcia i czyniąc kij bardziej dynamiczny w użyciu. Stały profil twardości ma dużo mniej zmian flexu wzdłuż trzonka, co daje bardziej tradycyjne rezultaty przy charakterystycznej pracy kija.
Punkt zgięcia kija hokejowego.
Punkt zgięcia to specyficzna strefa, która tworzy się w czasie strzału; to najbardziej miękki obszar kija i może być ulokowany w niższej części trzonka w celu szybszego uwolnienia lub dla wyższej maksymalizacji magazynowania energii i siły strzału.
KĄT/ LIE w kiju hokejowym.
LIE (KĄT) to inaczej położenie kija względem tafli lodu. W zależności od kąta jaki tworzy się kiedy zawodnik trzyma kij zmienia się jego postawa. Odnosi się do kąta pomiędzy trzonkiem kija, a łopatką. Wyższy kąt (LIE) umiejscawia krążek bliżej ciała, a postawa zawodnika jest bardziej wyprostowana. Niższy kąt (LIE) pozycjonuje krążek dalej od ciała przy operowaniu nim, a postawa gracza jest niższa.
Liniowa twardość łopatki hokejowej.
Liniowa twardość łopatki określa jak bardzo łopatka wygina się w czasie dynamicznych strzałów i podań. Optymalne dopasowanie tego współczynnika poprawia zdolność kija do „odpowiedzi” na podania i strzały.
Technologia MONOCOMP.
Takie pojęcie odnosi się do kija z trzonkiem i łopatką formowaną jako jednej części. Taki kij hokejowy oferuje lepszy balans, magazynowanie energii i bardzo dobrze oddaje energię w czasie strzału. Ma to też wpływ na wytrzymałość konstrukcji.
Technologia DUOCOMP.
Inaczej dwuczęściowy kij hokejowy, gdzie trzonek kija i łopatka są formowane osobno, a dopiero później łączone i pokrywane grafiką. Charakteryzuje się mniejszą możliwością przekazywania energii w czasie strzału z racji łączenia mechanicznego dwóch części w porównaniu do kijów jednoczęściowych. Główną przyczyną zastosowania takiego łączenia jest kwestia ceny – taki kij jest łatwiej wyprodukować. Waro dodać, że aktualnie łączenia są już na tyle zawansowane technologicznie, że w dużej mierze niwelują wady takiego rozwiązania.
Czas kontaktu z krążkiem.
Czas jaki krążek pozostaje w kontakcie z łopatką podczas strzałów i podań. Dłuższy czas kontaktu zwiększa transfer energii z trzonka do krążka.
Technologia PURE SHOT.
Unikatowy kształt „gardziołka” z poszerzonym materiałem zwiększa stabilność łopatki przy skręcaniu. Jest ona umiejscowiona na łączeniu łopatki z trzonkiem kija. Technologia popularna w kijach firmy BAUER Hockey.
Uwolnienie krążka z kija.
Moment, w którym krążek opuszcza łopatkę. Optymalnie kij powinien rozładować całą zmagazynowaną energię i przekazać jej jak najwięcej do krążka, co przekłada się na siłę i dynamikę strzału.
Prędkość uwolnienia krążka.
Prędkość z jaką krążek opuszcza kij – zależy od tego jak szybko reaguje kij i transferuje energię do krążka. Pewne technologie i materiały zastosowane do budowy kija hokejowego wpływają znacząco na wartość tego parametru.
Włókno węglowe w kiju hokejowym.
Włókno węglowe dużej wytrzymałości i twardości, o niskiej wadze, połączone systemem klejenia tworzy kij hokejowy. Są różne poziomy włókien węglowych w zależności od wytrzymałości i ciężaru. BAUER Hockey używa bardzo silnych włókien, aby zmaksymalizować odporność kijów na uderzenie. Zależnie od grubości włókien węglowych i ich splotu zmieniają się właściwości kija hokejowego. Jego główną zaletą jest niska waga i bardzo dobra wytrzymałość.
Technologia TeXtreme.
Najbardziej innowacyjne włókno węglowe w hokeju. Odporniejsze na obciążenia o 20% w stosunku do tradycyjnych włókien węglowych, przy obniżeniu wagi o 20%. Na rynku hokejowym firma BAUER posiada wyłączność na użytkowanie technologii TeXtreme.
Włókno szklane w kiju hokejowym.
Włókno chemiczne otrzymywane ze szkła wodnego. Cięższe i mniej twarde niż włókno węglowe, jednak zapewniające dobrą odporność na uderzenia i dostępne w przystępnej cenie. Zazwyczaj używane w kijach hokejowych z niższej półki lub w połączeniu z włóknem węglowym tak aby zoptymalizować wytrzymałość i wagę.
Żywica – system klejenia kijów hokejowych.
„Klej” trzymający włókna razem, wpływający na czucie kija, odporność na uderzenia oraz na żywotność produktu. Zależnie jaki system zastosuje producent w przypadku klejenia włókien węglowych lub szklanych ma możliwość zmieniać wagę i właściwości kija hokejowego.
Przykładowe systemy klejenia:
Opatentowany system klejenia kijów zwiększający ich wytrzymałość i wyczucie. Mikropęknięcia i złamania w żywicy przyczyniają się do uszkodzeń i zużycia. ELASTECH używa środków tłumiących i zwiększających twardość jednocześnie minimalizując formowanie się mikropęknięć. Zwiększa się dzięki temu żywotność kija. Technologia ta zapewnia maksimum grywalności kija i zachowanie jego właściwości tak długo jak tylko to możliwe.
System klejenia żywicą DURA FLEX to połączenie elastyczności i siły. Zazwyczaj używany w klejeniu warstw włókna węglowego w trzonku kija. Charakteryzuję się bardzo dobrymi właściwościami w przekazywaniu energii, minimalizując jej utratę w trakcie strzału. System świetnie sprawdza się w hokeju, gdyż jest odporny na niskie temperatury.
System ACL czyli ADVANCED CARBON LAYERING łączy włókna węglowe, pozwalając tworzyć dużo cieńsze warstwy. Zastosowany w łopatkach firmy Bauer Hockey, które są owinięte warstwą karbonu TeXtreme układanego w systemie ACL. Obniża to wagę, przy zachowaniu wytrzymałości i jakości pracy łopatki.
Odporność łopatki na skręcanie.
Pokazuje jak łopatka skręca się podczas dynamicznych strzałów i podań. Jeżeli wartość takiej odporności jest zbyt niska, łopatka otwiera się podczas strzałów i podań co wpływa na jej precyzję i grywalność.
