Unihokej (ang. Floorball) to dynamiczna gra zespołowa, która zdobywa w Polsce coraz większą popularność. Choć ta młoda dyscyplina sportowa, głównie kojarzona jest z lekcjami wychowania fizycznego to stale zdobywa nowych zwolenników i uprawia ją coraz większa grupa osób. Unihokej to łatwa gra dla wszystkich, która nie wymaga specjalistycznych umiejętności czy drogiego sprzętu. W przeciwieństwie do hokeja nie musimy potrafić jeździć na łyżwach czy korzystać z tafli lodowiska, wystarczy sportowa hala.
Unihokej – kilka słów o historii.
Pierwotnie gra w unihokeja została wynaleziona w latach 50. XX wieku w USA w stanie Minnesota. Pracownicy pewnej fabryki, zajmującej się produkcją tworzyw sztucznych stworzyli plastikowe kije, które wykorzystywali do zabawy. Kilka lat później w Kanadzie oraz USA młodzież imitując grę w hokeja zaczęła grać plastikowymi kijami oraz krążkiem na zwykłym boisku, nazywając taką grę Floor Hockey. Ten sam rodzaj zabawy do Europy, a dokładniej do Szwecji sprowadził w 1968 r. Carl-Åke “Calle” Ahlqvist, który chcąc rozpowszechnić nową dyscyplinę organizował liczne szkolne pokazy. Już 4 lata później w 1972 r. w Göteborgu założył on firmę UNIHOC, która jako pierwsza w Europie zaczęła produkować sprzęt sportowy do Unihokeja.
W 1996 roku, czyli w momencie organizacji I Mistrzostw Świata, unihokej był znany już w 20 krajach. Polska dołączyła do tego grona w 1997 r., choć nieoficjalnie w unihokeja grano już w 1992 roku. Dyscyplina ta trafiła do Polski za sprawą Elżbiety i Rogera Żółtowskich z Gdyni, którzy zorganizowali szereg spotkań i prezentacji unihokeja. Pokazy gry odbyły się w Zielonej Górze i na Gdańskim AWF i były połączone z przekazywaniem materiałów szkoleniowych dla szkół i klubów sportowych. W 1995 roku powstała Polska Federacja Unihoca, skupiająca Uczniowskie Kluby Sportowe, Ludowe Kluby Sportowe i inne kluby z całej Polski. W 1997 roku podjęto uchwałę o zmianie nazwy na Polską Federację Unihokeja – Floorball i jeszcze tego samego roku PFU została członkiem Międzynarodowej Federacji Unihokeja (IFF). W 2009 roku w unihokeja grano już w ponad 80 krajach na całym świecie, a w 58 powołano Federacje uznawane przez IFF.
Potrzebny sprzęt
Unihokej to energiczny i dość agresywny sport. Rozpoczynając przygodę z tą dyscypliną warto zacząć od wybrania wygodnej odzieży sportowej, kasku czy zestawu ochraniaczy dla bramkarza. Odpowiedni kask powinien być stabilny, wykonany z trwałych tworzyw z wypełnieniem pianką lub gąbką oraz posiadać solidną metalową kratę osłaniającą twarz. Wszystkie te funkcje spełnia maska bramkarska TEMPISH Hero Activ lub jej odpowiednik w wersji junior TEMPISH Hector. Każdy zawodnik z pola powinien posiadać także specjalny, dopasowany do siebie kij. Kij do Unihokeja składa się z długiego trzonka z trwałego tworzywa, łączonego na styku z blendą (zwaną także łopatką). W przeciwieństwie do kija hokejowego trzonek jest okrągły, a łopatka ma kształt siateczki. Długość kija unihokejowego należy zawsze dopasować do wzrostu zawodnika, zgodnie z wytycznymi podanymi przez producenta.
W przypadku źle dobranego kija zawodnik oprócz obniżonego komfortu gry może odczuwać ból w okolicy kręgosłupa, czy nawet przez ograniczony zasięg stracić równowagę i upaść. Przy zbyt krótkim kiju uderzenia są zbyt lekkie oraz niedokładne. Odpowiedni kij zwiększa precyzję i siłę uderzeń oraz pozwala lepiej kontrolować piłeczkę w trakcie gry. Zostając w temacie piłeczki, te wykorzystywane w unihokeju wykonane są z bardzo lekkiego tworzywa sztucznego. Lot takiej piłeczki jest bardzo szybki, dzięki znajdującym się w niej otworom.
Zasady gry
Zasady unihokeja nie są zbyt skomplikowane. W rozgrywkach seniorskich udział biorą dwie drużyny, każda złożona z pięciu zawodników i jednego bramkarza. Gole zdobywa się za umieszczenie piłeczki
w bramce przeciwnika, pamiętając, że podawanie piłki dłońmi jest całkowicie niedozwolone. Jedyny zawodnik, który nie gra z kijem lecz może za to łapać piłeczkę w ręce to bramkarz. Celem każdej
z drużyn jest wygranie meczu. Czas trwania jednego meczu unihokeja to 3 serie po 20 minut, a po każdej tercji następuje 10 minut przerwy. Jeżeli mecz musi być rozstrzygnięty, a po 60 minutach gry widnieje wynik remisowy, rozgrywa się trwającą 10 minut dogrywkę. Jeżeli rozstrzygnięcie wciąż nie zapada przeprowadza się serię rzutów karnych.
Sport dla każdego
Zarówno treningi, jak i mecze unihokeja wprowadzają ogromne emocje,
elementy rywalizacji i współzawodnictwa. Ta dyscyplina sportowa może być świetnym urozmaiceniem wprowadzonym do oferty każdego obiektu i na pewno zyska swoich zwolenników w każdym wieku. Ponadto, dzięki współpracy z profesjonalnymi firmami przygotowanie zaplecza sportowego jest łatwe w organizacji i nie wiąże się z dużym nakładem finansowym.